حضرت موسی (ع):

حضرت موسی (ع) سومین پیامبر الوالعزم است که دارای شریعت و کتاب مستقل (بنام تورات) و دعوت جهانی بود.او از نسل حضرت ابراهیم (ع) است و با شش واسطه به آن حضرت می رسد و 500 سال بعد از ابراهیم خلیل ظهور کرد و 240 سال عمر نمود.

نام مبارک حضرت موسی (ع) 136بار ودر34 سوره قرآن آمده است،از این رو می توان گفت:قرآن عنایت و توجه ویژه ای به زندگی حضرت موسی (ع) داشته است.

مادر حضرت موسی (ع) یوکابد نام داشت،وهر دو از نژاد بنی اسرائیل بودند،جدشان اسرائیل حضرت یعقوب (ع) بود،نظر به این که حضرت یعقوب (ع) هفده سال آخر عمر در مصر می زیست،فرزندان و نوادگان او به نام خاندان بزرگ بنی اسرائیل،از مصر برخاستند و در دنیا منتشر شدند.

مهمترین وقایع زمان حضرت موسی (ع):

زمانی که حضرت موسی (ع)با همسرش بسوی مصر در حرکت بود،در بین راه درد زایمان همسرش را بی تاب کرد،او که به نزدیکی کوه طور رسیده بود آتشی از دور نظرش را به خود جلب کرد،او برای گرم کردن همسرش بسوی کوه طور حرکت کرد،ناگهان درخت عظیمی را دید که آتشی بدون دود از آن متصاعد است و هر لحظه بر شعله آن اضافه می شود،چون خواست مقداری از آتش بردارد از میان درخت ندا رسید:ای موسی،منم خداوند،پروردگار جهانیان.عصای خود را بیفکن.وقتی که موسی (ع) عصای خود را به زمین انداخت مشاهده کرد که عصا چون ماری با سرعت در حرکت آمد،ترسید و به عقب برگشت،حتی پشت سر خود را نیز نگاه نکرد،به او گفته شد:برگرد و نترس تو در امان هستی،اکنون دستت را در گریبانت فرو بر،هنگامی که خارج می شود سفید و درخشنده است.به این ترتیب حضرت موسی (ع) به مقام پیامبری رسید و نخستین ندای وحی را شنید که با دو معجزه (اژدها شدن عصا و ید بیضاء)همراه بود و مامور شد که برای دعوت فرعون به توحید،حرکت کند.

واقعه مهم دیگر ایمان آوردن زبردست ترین ساحران آن زمان بود.حضرت موسی (ع) که برای رسالت خود به نزد فرعون رفته بود،فرعون از او نشانه ای بر صداقت سخنش خواسته بود.حضرت موسی (ع) عصا را به زمین انداخت و ناگهان عصا به مار بسیار بزرگی مبدل شد که از هر طرف حمله می کرد.فرعون چون این معجزه را دید رو به اطرافیان کرد و گفت:این مرد ساحر است.سپس فرعون فرمان داد بهترین و ماهر ترین ساحران آن زمان را نزدش بیاورند،چون همه حاضر شدند و تمام هنر خود را به کار بستند،حضرت موسی (ع) عصا را انداخت،عصا که به صورت اژدهایی در آمده بود تمام آن عصاها و ریسمانها را که به صورت مار بودند را بلعید.ساحران که تا آن لحظه چنین صحنه ای را ندیده فهمیدند که غیر از معجزه چیز دیگری نمی تواند باشد،بنا بر این همه به سجده افتادند و گفتند ما به پروردگار موسی و هارون ایمان آوردیم.

از وقایع بسیار مهم غرق شدن فرعون بود که ادعای خدایی می کرد.در این واقعه حضرت موسی (ع) چون به دریا رسید عصایش را به دستور خداوند به دریا زدو ناگهان دریا شکافته شد،آنها به سلامت از آن عبور کردند و چون فرعونیان به داخل دریا رفتند تا به تعقیب بنی اسرائیل بپردازند بدستور خداوند آبها از هر سو به هم پیوسته و همه فرعونیان را به کام مرگ فرو بردند.

از وقایع مهمه دیگر پرستش گوساله سامری بود،این گوساله که با طلا ساخته شده بود توسط مردی منافق به نام سامری ساخته شد و بنی اسرائیل را به پرستش آن دعوت نمود.چون موسی (ع) از کوه طور به میان قوم خود برگشت و دید مردم گوساله پرست شده اند برای چندمین بار آنها را نصیحت کرده و از انحراف و سقوط نجات داد،سپس سامری را از جامعه طرد کرد،و او پس از یک بیماری مرموز بسیار سخت و واگیر دار به هلاکت رسید.

واقعه مهم دیگر داستان قارون است،قارون که یکی از دانشمندان و تنها ثروتمندی بود که فقط کلید خزاین او را شصت قاطر حمل می کردند در اثر نافرمانی از دستورات خداوند مبنی بر این که زکات اموال خود را بدهد،به نفرین حضرت موسی (ع) دچار شد و خود و تمام اموال و داراییهایش به زمین فرو رفت.