حضرت ابراهیم(ع):                           


حضرت ابراهیم (ع) دومین پیامبر اولوالعزم است که دارای شریعت و کتاب مستقل بوده و دعوت جهانی داشته،او حدود هزار سال بعد از حضرت نوح(ع)ظهور کرد.نام مبارک حضرت ابراهیم قهرمان توحید،69 بار و در 25 سوره از قرآن کریم آمده است.حضرت ابراهیم (ع) حدود چهار هزار سال قبل می زیست او 175 سال عمر کرد و سراسر عمرش را در راه توحید و مسائل انسانی سپری کرد.

مهمترین وقایع حضرت ابراهیم (ع):

بتخانه بزرگ شهر که مملو از بت های گوناگون بود و مردم گمراه آنها را به جای خداوند پرستش می کردند و نزد آنها بسیار مقدس بود،توسط حضرت ابراهیم (ع) تمام بتها تکه تکه شدند،او سپس تبر را بر دوش بزرگترین بت آنجا قرار داد و از آنجا خارج شد.

دیگری آتشی بود که بدستور نمرود برافروخته شد.نمرود به تمام مردم دستور داده بود که هیزم جمع کنند و در بیابانی روی هم تلنبار کنند،پس از این که مردم دستور را انجام دادند کوهی از هیزم در برابر نمرود درست شد،آنگاه جایگاهی برای نمرود درست کردند تا او از بالا بهتر بتواند سوختن حضرت ابراهیم را نظاره گر باشد.سپس هیزمها را آتش زدند،آتش که شعله ور شد حضرت ابراهیم را درمنجنیقی که به همین منظور درست کرده بودند قرار داده و به سوی آتش پرتاب کردند.در این هنگام خداوند به آتش دستور داد که بر ابراهیم سرد و سلامت باشد.ناگهان مردم با کمال تعجب دیدند که آن همه آتش به گلستان مبدل شد.

از دیگر وقایع مهم بنای خانه کعبه بود که بدست حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل (ع) ساخته شد.

واقعه مهم دیگر،ذبح حضرت اسماعیل بود که چون او از آن آزمایش سربلند بیرون آمد خداوند نیزدر عوض قوچی از بهشت برای حضرت ابراهیم فرستاد تا آن را به جای حضرت اسماعیل قربانی کند.