هر کس کار نیکی انجام دهد، ده برابر آن به او پاداش خواهند داد.

انعام/ 160

خدایا تو معلمی؛ معلمی که با همه معلمهای دنیا فرق دارد؛ معلمی که دنبال بهانه میگردد تا جایزه بدهد و همیشه جایزهاش بیشتر از کاری است که کردهاند.

این آیه چقدر آدم را سر ذوق می آورد. اینکه تو به هر کار خوبمان ده برابر پاداش میدهی و بدیهایمان را فقط به اندازه خودش جواب میدهی. این فقط روش توست. این بی نظیرترین تشویق دنیاست.

تو میخواهی کفه خوبیهای ما را سنگین کنی. شاید میخواهی جلوی فرشته ها آبرویمان نرود. وقتی یادم میافتد که تو هر دفعه جلوی خوبیهایم ده تا ستاره میگذاری و جلوی بدیهایم فقط یک نمره منفی، دلم میخواهد کاری کنم که دفترم پر از ستاره بشود. اگر چه، هم من و هم خودت میدانیم که این ستارهها مال من نیست. مال خودت است. خدایا به خاطر ستاره هایی که تا به حال به من داده ای ممنونم.

خدایا! کمکم کن تا ستاره های دفترم هر روز زیادتر شود.

تا به حال برایت پیش آمده که احساس کنی خدا بیشتر از آنچه حقت بوده، به تو چیزی داده؟ یا حس کنی آنچه نصیبت شده، جواب آن کار خوبی است که قبلاً انجام داده ای؟

اما چقدر بیشتر از یک جواب ساده و یک پاداش معمولی است.

حوصله داری برای خدا تعریفش کنی؟

برای اینکه چیزی از قلم نیفتد بهتر است ماجرا را از اول برایش بنویسی.

برگرفته از کتاب: نامه های خط خطی